993 (911) GT2 1994-1997

De GT2 kwam naar voren als de raceversie van de 993 Turbo, speciaal afgestemd op wedstrijden in de FIA GT2-klasse. Halverwege de jaren negentig hadden verschillende bestuursorganen van de wegraces strenge beperkingen, zo niet regelrechte verboden, opgelegd aan systemen met vierwielaandrijving. Porsche heeft de GT-variant met achterwielaandrijving ontwikkeld om aan deze wijzigingen in de regelgeving te voldoen. Met name de eliminatie van de vierwielaandrijving resulteerde in een aanzienlijke gewichtsvermindering voor het wedstrijdvoertuig. Om aan de race-eisen te voldoen, produceerde Porsche een beperkt aantal straatlegale varianten voor homologatiedoeleinden, die nu zeer begeerd zijn door verzamelaars. Het interieurontwerp van de GT2 weerspiegelt dat van zijn broer, de Carrera RS, en de spatborden van de Turbo werden vervangen door vastgeschroefde plastic stukken om plaats te bieden aan grote racebanden en om spatbordreparaties te vereenvoudigen, wat vaak voorkomt in de autoraces.

Tot 1997 behield de straatlegale GT2 een vergelijkbare motorconfiguratie als de Turbo, maar werkte met een hogere vuldruk, wat een maximaal vermogen opleverde van 430 pk (316 kW; 424 pk). In het modeljaar 1998 werd een dubbel ontstekingssysteem geïntroduceerd, waardoor het vermogen werd verhoogd tot 450 pk (331 kW, 444 pk) bij 6.000 tpm en een koppel van 586 Nm (432 lb⋅ft) bij 3.500 tpm. Er werden slechts 57 straatlegale varianten vervaardigd.

De racevarianten van de GT2 hadden gevarieerde motoropstellingen die waren afgestemd op specifieke raceseries. In 1996 bereikte het door de fabriek opgegeven vermogen 456 pk (335 kW, 450 pk) bij 5.700 tpm, met een koppelpiek van 670 Nm (494 lb⋅ft) bij 5.000 tpm. Een "Evo" -versie, ontworpen voor de GT1-serie, had een vermogen van 600 pk (441 kW; 592 pk), waarvan er slechts 11 werden geproduceerd voordat hij werd opgevolgd door de 911 GT1 met middenmotor. Bovendien droeg de achterklep van de straatlegale GT2 de aanduiding "911 GT" in plaats van "911 GT2".